Voor mijn jongste dochter

En ineens lag je daar
moeiteloos
op mijn borst
oneindig zacht en warm
een beetje plakkerig misschien
Met kalme ogen nam je me op
jij bent precies perfect zoals je bent
sprak ik woordeloos
k heb er zin in
fluisterden jouw heldere ogen terug
Op welk moment is die zin je vergaan?
laat mij dat ogenblik bij de lurven grijpen en mores leren
laat mij het leven herschrijven tot een zorgeloos blijspel
laat mij maar, mijn kind
geef mij je onnoemelijk groot Lijden
baker het in en overhandig het mij
ik draag het met vreugde
de last weegt niets
vergeleken bij dat ene, werkelijk Ondraaglijke:
het onverdraaglijk moeten toezien hoe jij lijdt.

Mama